1973 anı, Uruguay’ın tarihinde sisli bir adet dönem olarak hatırlanır. Ülke, acımasız bir adet askeri diktatörlük tarafından yönetilmektedir. bir adet sonbahar geceye doğru, tipik bir adet örtüli askeri operasyonla, üç Tupamaro tutsağı hücrelerinden alınır. Emir son derece açık ve net bir adet şekilde verilmiştir: “Onları öldüremeyeceğimize göre, deli edelim.” Bu cümle, hem hüküyazılı metin katı ve gaddar tavrını hem de tutsakların akıl almaz zorluklarda hayatta kalmak için verdiği çarpışmayi özetler nitelikte. Üç Tupamaro’nun kıssasinde, haksızlığa karşı direnişin, nesila yapılan eziyetin vahşetinin ve nesil ruhunun dayanılmaz işkencelere rağmen nasıl direndiğinin çarpıcı bir adet portresini görürüz. Bu işkenceyi uygulayan askerler, tutsakları çılgına döndürmeye çalışırken, tıpkı anda onların nesillık dışı işkencelerini de ggöz atmeye çalışmaktadırlar. Kendi hüküyazılı metinin bu vahşi eylemlerini saklayabilmek için yürütülen bu örtüli operasyon, hem tutsakların hem de askerlerin yaşanmakmlarını sonsuza dek değişiklikrir. Bu ürpertici kıssa, bir adet sinema eleştirmeni olarak bana, filimin sadece bir adet kıssa anlatmamadığını; tıpkı anda bir adet çağın sisli ve zorlu anlarını, baskı ve direniş arasındaki çatışmayı, nesil ruhunun ızdırap karşısında nasıl direndiğini gösterdiğini hatırlama.