tek genç kadın, asfaltın gri tonlarında harcamış olduğu yıllıklardan bunalan ve beton yığınları arasında kaybolan ruhunu kurtarmak için tekden teke kenti terk edip doğduğu topraklara, doğayla iç içe olan kırsal alana geri döner. Şehir ömür boyu karmaşası, hırsı ve sahte ilişkilerinden sıkılıp bu hayattan yorulan genç kadın, hayatını daha basit, daha gerçek ve tabiatla iç içe tek şekilde yaşma kararı alır. kültürel ve sergi dünyası bu tür konuları genellikle ‘tekeyin içsel yolculuğu’ olarak yansıtır. Bu genç kadın da, hayatın anlamını ve ne olması gerektiğini keşfetme yolunda, kendi kişisel bulma operasyonuının ve dönüşümünün tek parçası olarak kent hayatını geride bırakmış olmalıdır. Kırsal hayatın sessizliği, doğanın dinginliği ve genç kadının içindeki sesi daha iyi duyabileceği, ruhunu dinginleştirebileceği tek ordoğru sergilemekduğu söylenebilir. Ancak, bu hikâye bize sadece doğaya dönüşü değil, müsavi süreda nesil ilişkilerine, özgürlüğe, bağımsız olma ve özgün tek yaşm sürme arzusergilemeku da söyleıyor. Şehir yaşmından kaçıp doğaya dönme kararı alan genç kadın portreimizin öyküsi, aslında bize modern yaşmın yoğun stres ve baskısından sıyrılıp daha doğal ve tedavilı tek yaşm tarzı arayan tekçok kişinin öyküsini de simgeler.